OGOS onderstreept samenwerking met ketenpartners. Tegenwoordig doen we dat door onze deelname aan het kennisnetwerk Staalconserveren. Dit is een voortvloeisel uit het PSIbouw project Professionalisering Staalconservering.

Kennisnetwerk Staalconserveren

In 2011 is het Kennisnetwerk van start gegaan. Doel is om in de keten gezamenlijk knelpunten op te lossen. Deelnemers aan het Kennisnetwerk zijn naast OGOS, Onderhoud NL, VVVF, v-ION, ZinkInfoBenelux.

Garantie eisen

Het eerste knelpunt welke is aangepakt zijn de garantieovereenkomsten op geconserveerd werk. Tijdens het PSIBouw project Professionalisering Staalconserveren, zie onder, bleek dit een knelpunt welke niet is opgelost in het project. in 2012 is een werkgroep gestart waarin vertegenwoordigers van de keten vertegenwoordigd zijn. De werkgroep heeft een document opgeleverd waarin alle ketenpartijen, inclusief, achterban zich kan vinden. Het laatste restpunt: het definiëren van een product eis voor kleur- en glansbehoud in plaats van een garantiebepaling is op dit moment in het laatste fase belandt. er worden momenteel QUV testen uitgevoerd met verschillende systemen en kleuren om te bepalen of de veronderstelde eisen gehaald kunnen worden.

Brandwerende coatings

Inmiddels is de Kennisgroep Brandwerende Coatings opgericht. Deze breed samengestelde groep streeft naar een doelmatige en efficiënte kwaliteitsborging op brandwerende coatings. Ieder betrokken partij moet zich bewust zijn van haar verwantwoordlijkheden.  Door het opstellen van een checklist  voor Kwaliteitsborging in de Bouw wordt duidelijk welke documenten een opdrachtgever moet voorschrijven, hoe de coating aangebracht moet worden, aan welke eisen een brandwerende coating moet voldoen, maar bevordert ook dat een constructeur op tijd een juiste berekening maakt. De checklist is ook een antwoord op het ontbreken van een CE-markering voor brandwerende coatings.

PSIBouw Professionalisering Staalconserveren

OGOS was initiator van het project ‘Professionalisering Staalconserveren’ van PSIBouw. PSIBouw was een netwerk van vernieuwers in de Nederlandse bouwsector. Binnen PSIBouw hebben de partijen in de staalconservering zich ingezet om keteninnovaties tot stand te brengen. Behalve opdrachtgevers waren die partijen staalbouwers, verfleveranciers, applicateurs en ingenieursbureaus.

In de praktijk kwam PSIBouw tot uitdrukking in:

  • nauwere samenwerking tussen de partijen in het project en de conserveringsketen om de kwaliteit van het uitgevoerde werk te kunnen garanderen;
  • het opzetten van een aanbestedingsproces waarbij aanbiedingen steeds meer worden gestuurd op de verhouding prijs/kwaliteit en langetermijnrelaties kunnen worden aangegaan.

Hiermee werd bereikt dat de geleverde resultaten beter aansluiten bij de eisen van de gebruikers. Dit maakt een economisch gezonde, dynamische en meer innovatieve staalconserveringsmarkt mogelijk.

Voor het bereiken van deze gewenste professionalisering was commitment nodig van alle ketenpartijen. De veranderingen die opdrachtgevers wensen hebben weerstand opgeroepen bij andere ketenpartijen, aangezien deze leiden tot aanpassing van marktstructuren. Ook hebben sommige ketenpartijen soms tegengestelde (economische belangen) en visies ten aanzien van gewenste ontwikkelingen. Partijen voerden in PSIBouw een dialoog om draagvlak voor de veranderingen te creëren.

Uniformering vraagspecificatie

De vernieuwing binnen PSIBouw richtte zich voor een belangrijk deel op uniformering van de vraagspecificatie. Een hogere uniformiteit zorgt voor een verbeterd leerproces bij de partijen in de keten en maakt duidelijk in welke richting product- en procesinnovaties zich dienen te ontwikkelen. Er zijn modelcontractteksten ontwikkeld met zowel een functionele als een technische vraagspecificatie. De functionele modelcontractteksten gaan uit van de situatie dat opdrachtgevers steeds meer verantwoordelijkheden voor de kwaliteit en financiële beheersbaarheid van conserveringsprojecten naar marktpartijen schuiven. De opdrachtgever formuleert functionele eisen; de te leveren kwaliteit wordt in de tijd gespecificeerd. De wijze waarop de vereiste kwaliteit wordt bereikt, wordt aan de aannemer overgelaten. Producten en processen worden dus niet meer in een contract gespecificeerd.

Producteisen: Professionalisering staalconservering, eisen testmethoden, nu en in de toekomst
Het document stelt vast dat er een grote diversiteit in testen bestaat en dat de voorspellende waarde hiervan onvoldoende is. De testen zijn toegespitst op het gevolg en onvoldoende op de oorzaak van falen. Het ontbreekt aan een (internationaal) geaccepteerde set van parameters op basis waarvan de te verwachten prestaties van conserveringssystemen kunnen worden vastgesteld.

Het rapport heeft producteisen geformuleerd op drie aspecten om tot een juiste keuze voor een duurzame conservering te komen:

  • set laboratoriumtesten die betrouwbare voorspelling geeft van de duurzaamheid van verfsystemen in de praktijk
  • eisen aan de referenties van conserveringsystemen
  • toetsingscriteria voor beoordeling van constante kwaliteit van verfproducten en

Proceseisen, ‘Code of practice’ voor de staalconservering
Het document geeft de standaard proceseisen voor de staalconservering; de betrokken partijen (SVMB, OGOS, VVVF en Ingenieursplatform Metaalconserveren) hebben zich gecommitteerd aan dit document en hebben uitgesproken om dit document met proceseisen als algemene ‘code of practice’ te verklaren binnen de metaalconserveringsbranche.

De OGOS-deelnemers zullen dit document waar mogelijk van toepassing verklaren bij hun contracten. Dit betekent dat een aantal van de thans gebruikte documenten binnen de verschillende OGOS-deelnemers komt te vervallen en zullen worden vervangen door dit document.

Het document omschrijft de voorwaarden en regels die van toepassing zijn bij een traditionele aanbesteding van conserveringswerk. Het conserveringsproces is niet bij alle opdrachtgevers gelijk en daarom beperkt het document zich tot de zaken en aspecten welke als algemeen bindend of wenselijk worden geacht. Er is bewust voor gekozen om niet een “optelling” van alle individuele wensen en eisen van opdrachtgevers te maken maar juist de gemeenschappelijke wensen en problemen om te zetten in concrete en hanteerbare eisen.

Handleiding ‘Code of practice’ specificeren metaalconservering; In de handleiding wordt een toelichting gegeven op de in het document ‘Code of practice’ specificeren metaalconservering gestelde eisen en waar deze in specifieke gevallen zouden kunnen worden aangepast, ingeperkt of juist uitgebreid.

EMVI: Toelichting EMVI Conserveringen
Het PSIBouw-document zet de aanleiding tot EMVI (Economisch Meest Voordelige Inschrijving) en de mogelijkheid om invulling te geven aan het gunnen op prijs en kwaliteit, alsmede het stimuleren van innovatie en technologische vernieuwing uiteen. Het document beschrijft de mogelijkheden om EMVI te hanteren in contracten waarin staalconservering voorkomt en bevat een richtinggevende lijst van EMVI-criteria inclusief uitwerking. Het document bevat onder andere 2 praktische excel-tools ten behoeve van het berekenen van EMVI-scores en het berekenen van netto contante waarden.

Ontwerpspecificatie Staalconstructie
De brochure, SCON-2008-498-TCE ontwerpspecificatie van Bouwen met Staal, informeert constructeurs en architecten over het ontwerp van de constructie, verbindingen en het onderhoud van staalconstructies in relatie tot de keuze van een conserveringssysteem. Op de volgende aspecten zijn adviezen opgenomen als de constructie wordt geconserveerd:

  • inschatting van de agressiviteit van de omgeving
  • wijze van aangeven van de mate van corrosie
  • welke strategieën er zijn
  • hoe verbindingen gedetailleerd kunnen worden om het benodigde onderhoud te beheersen.

Daarbij staat het LCC denken centraal.

Risicomatrix
In het PSIBouw-document, Herschikking verantwoordelijkheden/aansprakelijkheden, wordt beschreven welke (grote) risico’s in het staalconserveringsproces kunnen worden onderscheiden. Hierbij wordt uitgegaan van de specificaties van diverse opdrachtgevers en wordt er gekeken naar het gehele proces. De volgende fasen worden onderscheiden: initiatie, voor- en definitief ontwerp, bestek/contract, aanbesteding, uitvoering en onderhoud/garantie. Het document geeft allereerst een inventarisatie van de specificaties van de diverse opdrachtgevers. Er wordt ingegaan op de verschillen en overeenkomsten. Het gezamenlijk belang is dat allen streven naar een evenwicht tussen kwaliteit en prijs van hun staalconserveringen. In de technische eisen worden twee hoofdstromingen onderscheiden: functionele eisen (eisen aan de staat van de aangebrachte conserveringen na een langere tijd) of technische eisen (eisen aan de conserveringsproducten en de wijze van aanbrengen). Vervolgens wordt een risicoanalyse beschreven en uitgewerkt.

Cursus Bouwen met Staal: Opleiding Staalconservering
Cursus die een bijdrage levert aan de wensen van eindgebruikers van stalen infrastructuur objecten. Het is wenselijk is dat zowel opdrachtgevers, ontwerpers, constructeurs, leveranciers, conserveringsbedrijven en adviesbureaus kunnen beschikken over de ‘state of the art’ inzichten. Via deze cursus kunnen zij geïnformeerd worden over productinnovaties en ontwikkelingen op het gebied van staalconservering. De cursus is inmiddels voor de eerste maal gehouden.